Kırgızlar… Biliyor bu işi…

    Yolculuklarımın birinde….

Yukarıyurtçu köy yolundan ilerlerken otostop çektim. Bir tırcı durdu. Açtım kapıyı bindim.

Ayakkabılarını çıkar la sen evde de mi böyle geziyon ‘ dedi.

Pardon abi, hiç tıra binmedim ‘ dedim. Tır merdivenlerinde çıkardım ayakkabılarımı. Ayaklarımın arasına aldım koltuktaki karpuzu.

    Veysel abi sürekli kadınlardan ve sevişmekten konuşurdu.

Poyrazım… Kırgızlar… Biliyor bu işi… ‘ 

      Yıllar önce Ankara Gazinosunda bir Kırgız kadınla sevişmişti. Sürekli o kadından bahsederdi. Dudakları, saçları, bacakları…

Of Poyraz…’ dedi.

       Sırtını iki gün önce bir yere çarpmış, acısı yeni çıkmaya başlamıştı.

Hastalık zor ‘ dedi.

Veysel abinin ince damarıydı hastalık. Babası on altı yıl önce beyin kanaması geçirmişti. On altı yıldır yatalaktı. Veysel abi, babasına bakmalıydı. Evlenemez, sevgilisi olamazdı.

        Poyrazım… Kırgızlar… Biliyor bu işi… ‘ derdi.